Minos, de koning van Kreta, had de briljante uitvinder Daedalus gevangengezet; hij werd vastgehouden in het labyrint dat hij op 's konings verzoek zelf had gebouwd. Daedalus sloot ontsnapping over land of zee uit, omdat Kreta een eiland was en Minos de zeeën beheerste. Er was evenwel nog een derde optie: de lucht.
Daedalus verzamelde veren en voegde ze samen tot vleugelachtige constructies door ze met draad en was aaneen te hechten. Hij maakte een set voor zichzelf en een tweede voor zijn zoon, Icarus.
Toen de tijd rijp was om te ontsnappen, waarschuwde Daedalus zijn zoon dat hij niet te laag moest vliegen, waar het water zijn vleugels neer kon trekken, en niet te hoog, waar de zon de was kon doen smelten. Toen begonnen de twee aan hun vlucht, de zoon achter zijn vader. Enkele mensen die hen gadesloegen, namen aan dat ze goden waren. Icarus werd echter zo opgetogen door de belevenis dat hij steeds hoger vloog, totdat de zon de was van zijn vleugels deed smelten en hij neerstortte in het water beneden.
De zee waarin hij verdronk, werd bekend als de Icarische zee; het nabijgelegen eiland waar de treurende vader zijn zoon begroef, werd omgedoopt tot Icaria.
Verwante mythen
Wie in de mythologie de droom om te vliegen realiseert, maakt eerder een tocht op de rug van een grote vogel dan zelf geflanste vleugels te gebruikten. Het vroegste voorbeeld is Etana (Mesopotamië)
